اسلام

تشیع

اسلام

تشیع

حدیث پیامبر اکرم (ص) در مورد صله رحم

پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله) فرمودند:

انّ الرّحمةَ لا تنزِلُ عَلی قَومٍ فیهِم قاطِعُ رَحِمٍ؛

رحمت (خدا) بر قومی که در میان آنان قطع رحم کننده باشد، نازل نمی شود
.


«کنز العمال، ح٦٩٧٨»

حدیث پیامبر اکرم (ص) در مورد صله رحم

پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله) فرمودند:

اُوصِیَ الشّاهِدَ مِنْ اُمَّتی و الغائِبَ مِنهُم و مَن فی اصلابِ الرجالِ و أرحامِ النّساءِ الی یوم القیامَةِ أن یَصِلَ الرَّحم؛


سفارش می کنم حاضران و غائبان از امتم را و کسانی را که در پشت پدران و در رحم مادران خویش هستد تا روز قیامت، که صله رحم نمایند گر چه به فاصله یک سال راه باشد؛ زیرا صله رحم جزو دین است.


«الکافی، ج 2، ص١٥٨»

حدیث امام صادق(ع)در باره صله رحم

امام صادق(علیه السّلام) فرمودند:

صِلَةُ الرحامِ تُزَ کّى العمالَ وَتُنمى الموالَ وَ تَدفَعُ البَلوى  وَتُیَسِّرَ الحِسابَ وَتُنسِئُ فِى الجَلِ؛


صله رحم، اعمال را پاکیزه، اموال را بسیار، بلا را برطرف و حساب (قیامت) را آسان مى کند و مرگ را به تأخیر مى اندازد.



«کافى، ج٢، ص١٥٧، ح٣٣»

حدیث پیامبر اکرم (ص) در مورد صله رحم

پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله) فرمودند:

اذا ظَهَرَ العلمُ و احتُذِرَ العَمَل و ائْتَلَفَتِ الالسُنُ و اختَلَفَتِ القُلوبُ و تَقاطَعَتِ الأرحام هنالک لعنَهُم الله؛

زمانی که در جامعه ای علم گسترش یابد و به آن عمل نشود و زبان ها با هم موافق و دل ها با هم مخالف باشند و مردم با خویشاوندان (رحمی) خود قطع رابطه کنند، آن هنگام خشم و غضب الهی چنین آنان را فرا می گیرد که خداوند چشم و گوششان را کر و کور می گرداند.


«ثواب الاعمال، ص٢٨٩»

حدیث امام باقر(ع)در مورد صله رحم

امام باقر(علیه السّلام)فرمودند:

عَلَیکَ بِالصَّبرِ ، وطَلَبِ الحَلالِ ، وصِلَةِ الرَّحِمِ؛

بر تو باد شکیبایى و جُستنِ حلال و پیوند با خویشان .


«الکافی، ج٢، ص٤٨٨، ح١»

حدیث امام صادق(ع)در باره صله رحم

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اِنَّ صِلَةَ الرَّحِمِ تُهَوِّنُ الْحِسابَ یَوْمَ الْقِیامَةِ؛

معاشرت و رفت و آمد با خویشاوندان، حساب روز قیامت را بر انسان آسان مى کند.



[ بحارالأنوار، ج٧٤، ص١٠٢]

حدیث امام علی(ع)در مورد صله رحم

امام علی علیه السّلام فرمودند:

اِنَّ صِلَةَ الاَرْحامِ لَمِنْ موجِباتِ الاِسْلامِ وَ اِنَّ اللّهَ سُبْحانَهُ اَمَرَبِاِکْرامِها وَ اِنَّهُ تَعالى یَصِلُ مَنْ وَصَلَها وَ یَقْطَعُ مَنْ قَطَعَها وَ یُکْرِمْ مَنْ اَکْرَمَها؛



به راستى که صله رحم از واجبات اسلام است و خداى سبحان، امر فرموده که آن را گرامى بدارند و خداوند متعال با هر کس که صله رحم کند، رابطه برقرار مى کند و با هر کس که قطع رحم کند، قطع رابطه مى کند و هر کس که صله رحم را گرامى بدارد، گرامى اش مى دارد.

«غررالحکم، ح٣٦٥١»

حدیثی از پیامبر اکرم درباره دوستی با علی(ع)و فاطمه(ع)

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله:


إنَّ اللهَ لَهُ الْحَمْدُ، عَرَضَ حُبَّ عَلِیٍّ وَ فاطِمَةَ، وَ ذُرّیَّتِهما عَلی الْبَرِیَّةِ فَمَنْ بادَرَ مِنْهُمْ بِالإجابَةِ جَعَلَ اللهُ مِنْهُمْ الرُّسُلَ، وَ مَنْ أجابَ بَعْدَ ذلِک جَعَلَ مِنْهُمْ الشِّیعَةَ وَ إنَّ اللهَ جَمَعَهُمْ فِی الْجَنَّةِ.


خداوند که حمد وستایش برای اوست، دوستی علی و فاطمه و ذریه آن دو را بر همه انسان ها عرضه داشت، اول کسانی که آن را پذیرفتند به عنوان رُسُل (رسولان) انتخاب شدند و پس از آنان کسانی که آن را پذیرفته به عنوان «شیعه» برگزیده شدند و خداوند در بهشت همه آنان را جمع خواهد کرد.
(احقاق الحق، ج 9، ص 191)

حدیث امام حسن عسکری (ع) درمورد بهترین دوست

بهترین دوست

حضرت امام حسن عسکری : 


خَیْرُ إِخْوَانِکَ مَنْ نَسِیَ ذَنْبَکَ وَ ذَکَرَ إِحْسَانَکَ إِلَیْهِ‏. أعلام الدین فی صفات المؤمنین،ص 313

 

بهترین دوستت کسی است که بدی هایت را فراموش کرده و خوبی هایت را در ذهن دارد

روایتی از حضرت علی(ع)درباره سروران امت

امام علی علیه السلام:

سَمِعتُ رَسولَ اللّه‏ِ صلّی اللّه علیه و آله یَقولُ : أنَا سَیِّدُ وُلدِ آدَمَ ، وأنتَ یا عَلِیُّ وَالأَئِمَّةُ مِن بَعدِکَ سادَةُ اُمَّتی ، مَن أحَبَّنا فَقَد أحَبَّ اللّه‏َ ، ومَن أبغَضَنا فَقَد أبغَضَ اللّه‏َ ، ومَن والانا فَقَد والَى اللّه‏َ ، ومَن عادانا فَقَد عادَى اللّه‏َ ، ومَن أطاعَنا فَقَد أطاعَ اللّه‏َ ، ومَن عَصانا فَقَد عَصَى اللّه‏َ؛

از رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله شنیدم که مى‏فرمایند: من سرور فرزندان آدم هستم و تو، اى على و امامان پس از تو، سروران امّت من هستید؛ هرکس ما را دوست بدارد، خدا را دوست داشته است و هرکس ما را دشمن داشته باشد، خدا را دشمن داشته است، هرکه با ما دوستى ورزد، با خدا دوستى ورزیده و هرکس با ما دشمنى کند، با خدا دشمنى ورزیده است. هرکس از ما اطاعت کند، از خدا اطاعت کرده و هرکه از ما نافرمانى کند، خدا را نافرمانى کرده است.

(امالی صدوق، ص 384)