زیارت ائمه بقیع(ع)
زیارت ائمه بقیع(ع)امام حسین علیه السلام در سوم ماه شعبان سال شصتم هجری به مکه وارد شده بودند و در بقیه آن ماه و ماه رمضان و شوال و ذی القعده در مکه حضور داشتند.
در این مدت جمعی از شیعیان حجاز و بصره نزد ایشان جمع شدند و چون ماه ذی الحجه رسید حضرت احرام به حج بستند.
روز هشتم ذى الحجة ، روز ترویه ، عمرو بن سعید بن العاص با جماعت بسیاری به بهانه حج به مکه آمدند اما در واقع از جانب یزید مأمور بودند آن حضرت را گرفته نزد یزید برند یا ایشان را به قتل برسانند.
پس امام به جهت حفظ جان خویش و حریم کعبه از یک سو و به انجام رساندن رسالت خود از سوى دیگر، با تبدیل حج خود به عمره به سوى کوفه حرکت کرده و ضمن خطبه اى بعد از حمد و سپاس الهى و درود بر رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمود:
مرگ را بر انسان همچو گردنبند بر گردن دختران مقدر نموده اند؛ چقدر مشتاق دیدار اجداد خود، چون شوق یعقوب به دیدار یوسف هستم ! براى من شهادتگاهى را برگزیده اند؛ گویا گرگ هاى دشت نواویس و کربلا را مى بینم که بند بند پیکرم را جدا کرده و مشک ها و شکمبه هاى خالى خود را از آن انباشته مى کنند.
از تقدیر الهى گریزى نیست؛ خشنودى خدا، خرسندى ما خاندان پیامبر است ؛ بر بلاى او شکیباییم که خداوند پاداش صبر پیشگان را براى ما عطا مى کند.
آری. اینگونه است که 72 پروانه مى روند تا با آخرین توانهاى خود بر گرد شمع وجود حسین (ع) خاموش و بى اواز بسوزند و با این خاموشى ، ماندگارترین سرود سبز ماندن و سرخ رفتن را بر بلندترین گلدسته قبه ازادگى بسرایند.
فداکارترین سپاه تاریخ سازماندهى مى شود و مى رود تا خونین ترین و شگفت اورترین اسوه را در عرصه حقیقت به نمایش بگذارد، این سپاه مجهزترین سپاه تاریخ است چون ایمان پربارترین ره توشه این اعزامیان است .
این خدا باوران و امام شناسان ، تمام پل هاى وابستگى را اعم از مال ، خانواده ، آینده زندگى و موقعیت اجتماعى را خراب کرده و خود را براى گذشتن از پل صراط و براى رسیدن به آیندهاى پایدار و زندگى و موقعیت ماندگار مهیا کرده اند.
از کعبه رو به کر بلا میکند حسین
و آنجا دوباره کعبه بنا میکند حسین
گر ساخته است خانه اى از سنگ و گل خلیل
آنجا بناز خون خدا میکند حسین
زیارت ائمه بقیع(ع)
التماس دعا
امام علی علیه السلام شجاع‌ترین صحابه
امام علی علیه السلام شجاع‌ترین صحابهاستادان علی جندی، و محمّد ابوالفضل ابراهیم، و محمّد یوسف محجوب در کتاب خود «سجع الحمام فی حکم الامام» می‌نویسند:
«او سیّد مجاهدین بود و در این امر منازعی نداشت. و در مقام او همین بس که در جنگ بدر - بزرگ‌ترین جنگی که در آن رسول خداصلی الله علیه وآله حضور داشت - هفتاد نفر از مشرکان کشته شدند، که نصف آنها را علی‌علیه السلام و بقیه را مسلمانان و ملائکه کشتند. او کسی بود که در جنگ‌ها زحمات زیادی را متحمل شد. وی پیش‌تاز مبارزان در روز بدر بود. و از جمله کسانی بود که در جنگ احد و حنین ثابت قدم ماند. او فاتح و شجاع خیبر و قاتل عَمر بن عبدوَدّ سواره خندق و مرحب یهودی بود».(سجع الحمام فی حکم الامام، ص 18.)
عباس محمود عقّاد می‌نویسد، «مشهور است که علی با کسی تن به تن نشد مگر آن که او را به زمین زد. و با کسی مبارزه نکرد مگر آن که او را به قتل رسانید».(عبقریة الامام علی، ص 15.)
دکتر محمّد عبده یمانی در توصیف امام علی‌علیه السلام می‌نویسد: «او شجاع و پیش تازی بود که برای سلامتی و حفظ رسول خداصلی الله علیه وآله در روز هجرت، جانش را در طبق اخلاص گذاشت؛ آن هنگامی که به جای پیامبرصلی الله علیه وآله در بستر او خوابید...».(علّموا اولادکم محبة آل بیت)
امام علی‌علیه السلام داناترین صحابه
امام علی‌علیه السلام داناترین صحابه
امام علی‌علیه السلام داناترین اهل زمان خود بود و این مطلب را از جهاتی می‌توان به اثبات رساند:
الف - تصریح پیامبرصلی الله علیه وآله
پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: «أعلم امّتی من بعدی علی بن ابی طالب»؛(مناقب خوارزمی، ص 40.)
«أعلم امّت بعد از من علی بن ابی طالب است»
ترمذی از رسول خداصلی الله علیه وآله نقل کرده که فرمود: «انا دارالحکمة و علیّ بابها»؛(صحیح ترمذی، ج 5، ص 637.)
«من شهر حکمت و علی دروازه آن است.»
پیامبرصلی
الله علیه وآله فرمود: «انا مدینة العلم و علیّ بابها، فمن اراد العلم
فلیأت الباب»؛(المستدرک علی الصحیحین، ج 3، ص 127.) «من شهر علمم و علی درب
آن است، پس هر کس طالب علم من است باید از درب آن وارد شود.»
احمد
بن حنبل از پیامبرصلی الله علیه وآله نقل کرده که به فاطمه‌علیه السلام
فرمود: «الا ترضین انّی زوجتک اقدم امّتی سلماً و اکثرهم علماً و اعظمهم
حلماً»؛(مسند احمد، ج 5، ص 26 ؛ مجمع الزوائد، ج 5، ص 101.)
«آیا راضی نمی‌شوی که من تو را به کسی تزویج کنم که اولین مسلمان است و علمش از همه بیشتر و حلمش از همه عظیم‌تر است.»
ب - اعتراف صحابه به اعلمیّت امام علی‌علیه السلام
عایشه می‌گوید: «علی اعلم مردم به سنت است».(تاریخ ابن عساکر، ج 5، ص 62 ؛ اسدالغابة، ج 4، ص 22.)
ابن
عباس می‌گوید: «عمر در خطبه‌ای که ایراد کرد، گفت: علی در قضاوت بی‌مانند
است».(تاریخ ابن عساکر، ج 3، ص 36 ؛ مسند احمد، ج 5، ص 113 ؛ طبقات ابن
سعد، ج2، ص102)
امام حسن‌علیه
السلام بعد از شهادت پدرش امام علی‌علیه السلام فرمود: «همانا روز گذشته از
میان شما شخصی رفت که سابقین و لاحقین به علم او نرسیدند».(مسند احمد، ج
1، ص 328 و...)
عباس محمود عقاد
می‌نویسد: «امّا در قضاوت و فقه: مشهور آن است که حضرت علی‌علیه السلام در
قضاوت و فقه و شریعت پیش تاز بود و بر دیگران سابق... هر گاه بر عمر بن
خطاب مسئله دشواری پیش می‌آمد، می‌گفت: این قضیه‌ای است که خدا کند برای
حلّ آن ابوالحسن به فریاد ما برسد».(عبقریة الامام علی، ص 195.)
ج - رجوع جمیع علوم به امام علی‌علیه السلام
ابن
ابی الحدید در شرح نهج البلاغه می‌نویسد: «مبادی جمیع علوم به او باز
می‌گردد. او کسی است که قواعد دین را مرتب و احکام شریعت را تبیین کرده
است. او کسی است که مباحث علوم عقلی و نقلی را تقریر نموده است».(شرح ابن
ابی الحدید، ج 1، ص 17.)
امام علی (ع) محبوب‌ترین خلق به سوی خداوند
امام علی (ع) محبوب‌ترین خلق به سوی خداوندترمذی به سندش از انس بن مالک نقل کرده که فرمود: نزد رسول خداصلی الله علیه وآله پرنده‌ای بریان شده قرار داشت، پیامبرصلی الله علیه وآله عرض کرد: بار خدایا محبوب‌ترین خلقت را به سوی من بفرست تا با من از این پرنده میل نماید، در این هنگام علی آمد و با پیامبرصلی الله علیه وآله تناول نمود.
(صحیح ترمذی، ج 5، ص 595.)
استاد احمد حسن باقوری می‌نویسد: «اگر کسی از تو سؤال کند که به چه دلیل مردم علی را دوست می‌دارند؟ بر توست که در جواب او بگویی: بدان جهت است که خدا علی‌علیه السلام را دوست می‌دارد»
.(علی امام الأئمة، ص 107.)
عدم حصر عید غدیر نسبت به تشیع
عدم حصر عید غدیر نسبت به تشیعاین عید، تنها به شیعه مربوط نیست، هر چند که شیعه، دلبستگی خاصّی نسبت به آن دارد. فرقه‌های دیگر مسلمین هم در عید گرفتن غدیر، با شیعه شریکند. و بزرگانی از غیر شیعه در فضیلت این روز و عید بودنش به خاطر تعیین امیر المؤمنین‌علیه السلام به مقام والای ولایت از سوی حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله سخنانی ابراز کرده‌اند؛ چرا که این موسم، موسم شادمانی هواداران حضرت علی‌علیه السلام است؛ چه او را به عنوان جانشین بلا فصل پیامبرصلی الله علیه وآله بدانند، چه چهارمین خلیفه.
بیرونی در «الآثار الباقیة» روز غدیر خم را از روزهایی می‌داند که اهل اسلام آن را از اعیاد به حساب آورده‌اند.(الآثار الباقیة فی القرون الخالیة، ص 334.)
ابن طلحه شافعی می‌گوید: «روز غدیر خم، امیر المؤمنین‌علیه السلام آن را در شعر خود ذکر کرده و آن روز عید و موسم به حساب می‌آید، زیرا آن روز وقتی است که رسول خداصلی الله علیه وآله او را به این منزلت منصوب کرده و بر سایر خلائق برتری داده است».(مطالب السؤول، ص 53.)
و نیز می‌گوید: «هر معنایی که اثباتش ممکن است و لفظ مولی برای رسول خداصلی الله علیه وآله بر آن دلالت داشته باشد، حضرت‌صلی الله علیه وآله آن را برای علی‌علیه السلام قرار داده است، و این مرتبه‌ای است بلند، و منزلتی است عظیم، و درجه‌ای است عالی، و مکانتی است رفیع، که پیامبرصلی الله علیه وآله حضرت علی‌علیه السلام را به آن اختصاص داده است. و لذا آن روز، روز عید و موسم سرور برای اولیای الهی گشته است».(مطالب السؤول، ص 56.)
از کتب تاریخ، استفاده می‌شود که امّت اسلامی در شرق و غرب، در عید بودن آن متّفق‌اند و مصریان و مغربیان و عراقیان، به جایگاه آن اعتنا و اهتمام داشته‌اند. و روز غدیر نزد آنان به عنوان روزی مشخّص برای نماز، دعا، خطبه و مدیحه‌سرایی مشهور بوده است، و نامگذاری این روز به عید، مورد اتفاق بوده است.(وفیات الاعیان، ابن خلکان، ج 1، ص 60 و ج 2، ص 223.)
ابن خلّکان می‌گوید: «پیامبر اکرم‌صلی الله علیه وآله هنگام بازگشت از مکّه در حجّة الوداع، وقتی به غدیر خم رسید، میان خود و علی‌علیه السلام عقد برادری بست و او را برای خود، همچون هارون برای حضرت موسی‌علیه السلام دانست و فرمود: «خدایا! کسانی که ولایت او را پذیرا شدند دوست بدار و کسانی که تحت سلطه ولایت او نرفته و با او دشمنی ورزیدند دشمن بدار، و یارانش را یاور باش و خوار کنندگانش را خوار کن». و شیعه را به این روز، دلبستگی خاصّی است.(وفیات الاعیان، ابن خلکان، ج 1، ص 60 و ج 2، ص 223.)
سخنِ ابن خلّکان را مسعودی تأیید کرده است، آن جا که می‌گوید: فرزندان حضرت علی‌علیه السلام و شیعیان او این روز را بزرگ می‌دارند.(التنبیه و الإشراف، مسعودی، ص 221.)
ثعالبی نیز پس از آن که شب غدیر را از شب‌های مشهور نزد امّت شمرده است می‌نویسد: «و این، شبی است که فردایش پیامبر خداصلی الله علیه وآله در غدیر خم، بر فراز جهاز شتران خطبه خواند و فرمود: «من کنت مولاه فعلیّ مولاه...»، و شیعیان، این شب را گرامی داشته، به احیاء و عبادت می‌پردازند».(ثمار القلوب، ثعالبی، ص 511.)
12حدیث از امام باقر
سخنانی چند از امام باقر ع***
* وقت خود را فقط در دو حال صرف کن؛ یا علم یاد بگیر و یا به دیگران بیاموز؛ عمرت را در غفلت و در پی کسب لذت بر باد مده!
* اسلام، تنها دین مورد قبول خداوند است؛ به دستورات آن با مدارا و بدون تندروی عمل کنید.
* با گناهکار همنشین نشوید که شریک او می شوید؛ با دیگران مجادله نکنید که کار به نزاع خواهد کشید؛ به جاهای بدنام نروید تا شما را متهم نکنند؛ با رفیق بد، رفت و آمد نکنید تا اخلاقتان فاسد نشود؛ زبان را مهار کنید تا پشیمان نشوید.
* خداوند دو چیز را از مردم می خواهد تا به دو چیز به آنها بدهد؛ نعمتهای خدا را بر زبان بیاورید تا زیادتر شوند و به گناهان اعتراف کنید تا بخشیده شوند.
* کسی که رسم بدی را بین مردم بنا نهد، برای او گناه تمام انسانهایی را می نویسند که آن کار خطا را انجام می دهند، بدون این که از کیفر آنان کاسته شود.
* دنیا یک بازار است؛ عده ای در آن سود می کنند(مومنان) و عده ای در آن خسران می بینند(غیرمومنان)
* تکبر انسان، عقل را کم می کند؛ هرچه تکبر بیشتر شود، عقل کوچکتر می گردد.
* به حرف و نگاه مردم کاری نداشته باش؛ اگر همه بگویند خوبی و یا همه بگویند بدی، برای تو مهم نباشد؛ فقط ببین مطابق دستور خدا عمل می کنی یا نه؛ اگر اینگونه بود، خوشحال باش و بدان که گفته * های مردم برای تو ضرری ندارد و اگر اعمالت خلاف دستور شرع بود، ببین چه چیزی تو را از راه مستقیم باز داشته است.
* انسانی که تمام هم و غمش به دست آوردن پول و جاه و مقام و دنیا باشد، مانند پیله ابریشم است که هر چه بیشتر بتند، گرفتارتر خواهد شد و در نهایت از غصه غیر قابل وصف، خواهد مرد.
* وقتی دو انسان مومن با یکدیگر رو به رو شوند و احوالپرسی کنند و مصافحه و خوش و بش، گناهان آنان مانند برگ خزان فرو می ریزد تا زمانی که با یکدیگر خداحافظی می کنند.
* هر کس ظهور حضرت مهدی عج را انکار کند، به حال کفر از دنیا خواهد رفت.
* دعایی که از همه دعاها به اجابت نزدیکتر است، دعایی است که در غیاب افراد برای آنان می کنیم.
حدیث حضرت محمد(ص)درمورد اخرت
پیامبر صلى الله علیه و آله :فلِیَتَزَوَّدِ العَبدُ مِن دُنیاهُ لآِخِرَتِهِ ، وَ مِن حَیاتِهِ لِمَوتِهِ وَ مِن شَبابِهِ لِهَرَمِهِ ، فَاِنَّ الدُّنیا خُلِقَت لَکُم وَ اَنتُم خُلِقتُم لِلخِرَةِ ؛
تنبیه الخواطر و نزهه النواظر(معروف به مجموعه ورام) ج 1، ص 131
حدیث حضرت محمد(ص)درمورد نماز
پیامبر صلى الله علیه و آله:اَلصَّلاةُ مِن شَرائِعِ الدّینِ وَ فیها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِىَ مِنهاجُ النبیاءِ وَ لِلمُصَلّى حُبُّ المَلائِکَةِ وَ هُدىً و ایمانٌ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ بَرَکَةٌ فِى الرِّزقِ؛
خصال، ج2،ص 522
روایتی از امام علی درمورد کارهای بیهوده
علی علیه السلام هنگامی که به سوی کوفه می آمد وارد شهر انبار شد که مردمش ایرانی بودند.کدخدایان و کشاورزان ایرانی خرسند بودند که خلیفه ی محبوبشان از شهر آنها عبور می کند، به استقبالش شتافتند. هنگامی که مرکب علی به راه افتاد آنها در جلو مرکب علی علیه السلام شروع کردند به دویدن. علی آنها را طلبید و پرسید: «چرا می دوید، این چه کاری است که می کنید؟ ! » .
- این یک نوعی احترام است که ما نسبت به امرا و افراد مورد احترام خود می کنیم. این، سنت و یک نوع ادبی است که در میان ما معمول بوده است.
- این کار شما را در دنیا به رنج می اندازد و در آخرت به شقاوت می کشاند.
همیشه از این گونه کارها که شما را پست و خوار می کند خودداری کنید. بعلاوه این کارها چه فایده ای به حال آن افراد دارد [1]؟