حدیث امام صادق(ع) درمورد ظهور

سخن آیت الله بهجت در مورد صابران

آیت الله بهجت: اگر تکلیف خود را بدانیم که چه باید بکنیم و به آن چه فهمیدیم عمل بکنیم از جهت عمل به وظیفه فردای قیامت راحتیم هر چند وظیفه این باشد که با ناراحتی ها بسازیم، خداوند متعال میفرماید: قطعا شما را به نوعی از ترس، گرسنگی و زیان مالی و جانی آزمایش میکنیم و صابران را نوید بده یعنی صابران را به فرج و ظهور حضرت حجت(عج) بشارت ده.....التماس دعا

حدیث حضرت محمد(ص)درمورد عدالت حضرت مهدی(ع)

پیامبراکرم صلّى ‏الله ‏علیه‏ و‏ آله فرمودند:

اِنَّ عَلىَّ بْنَ اَبى طالبٍ اِمامُ اُمَّتى ... وَ مِنْ وُلْدِهِ الْقائِمُ الْمُنْتَظَرُ الَّذى یَمْلأُ اللّهُ بِهِ الاَْرْضَ عَدْلاً وَ قِسْطا کَما مُلِئَتْ جَوْرا وَ ظُلْما.

براستى که على بن ابى طالب علیه ‏السلام امام امت من است ... و قائم از نسل اوست. آن کس که زمین را از عدالت و مساوات لبریز مى‏کند، آن گونه که از ستم و بیداد لبریز گشته باشد.
(کشف الغمة، ج 3، ص 328)

حدیث حضرت محمد(ص)درمورد گرفتن حق مردم توصت امام مهدی (ع)

پیامبراکرم صلّى ‏الله ‏علیه‏ و‏ آله فرمودند:

یَبْلُغُ مِنْ رَدِّ الْمَهْدِىِّ الْمَظالِمَ حَتّى لَوْ کانَ تَحْتَ ضِرْسِ‏اِنْسانٍ شَى‏ءٌ اِنْتَزَعَهُ حَتّى یَرُدَّهُ.

کار (امام) مهدى علیه ‏السلام درباز پس گرفتن حقوق بدانجا رسد که اگر در بُنِ دندان انسانى حق فردى دیگر نهاده باشد، آن را بازپس گرفته و (به صاحب حق) بر مى‏ گرداند.

(موسوعة احادیث الامام المهدى، ج 1، ص 221)

امام علی(ع)درباره صفات حضرت مهدى(ع)

امام علی علیه ‏السلام درباره صفات حضرت مهدى علیه ‏السلام فرمودند:

اَوْسَعُکُمْ کَهْفا وَ اَکْثَرُکُمْ عِلْما وَ اَوْصَلُکُمْ رَحِما ... شَوْقا اِلى رُؤْیَتِهِ.

پناه دهى او از همه شما گسترده‌‏تر و دانشش از همه شما بیشتر و رسیدگى به خویشانش از همه شما فزونتر است ... چقدر مشتاق دیدن اویم!
(بحارالانوار، ج 51، ص 115، روایت 24)

حدیث امام مهدی (ع) درمورد اشکار شدن حق و ریشه کن شدن باطل

امام مهدی علیه السّلام فرمودند:

وَ إذا أذِنَ اللّه ُ لَنا فى الْقَوْلِ ظَهَرَ الْحَقُّ وَ اضْمَحَلَّ الْباطِلُ وَانْحَسَرَ عَنْکُمْ وَاِلىَ اللّه ِ أرْغَبُ فى الْکِفایَةِ وَ جَمیلِ الصُّنْعِ وَ الْوِلایَةِ… ؛

و هنگامى که به ما اجازه سخن داده شود، حق آشکار وباطل ریشه کن و از شما دور خواهد شد، از خدا مى خواهم که این مهمّ را به نحو احسن و در حد کفایت و با ولایت ما انجام دهد.
(بحارالانوار، ج 53 ص 196)

حدیث امام صادق(ع) درمورد دانش امام زمان(ع)

امام صادق علیه السّلام فرمودند:


العلم سبعة و عشرون جزءا فجمیع ما جائت به الرسل جزءان فلم یعرف الناس حتى الیوم غیر الجزئین فاذا قام القائم اخرج الخمسة و العشرین جزء فبثها فى الناس.

دانش، بیست و هفت قسمت است. تمامى آنچه پیامبران آورده اند دو قسمت است و مردم تاکنون بیش از دو قسمت را نشناخته اند. چون قائم بپاى خیزد، بیست و پنج قسمت دیگر را بیرون آورد و در میان مردم بپراکند.

( موسوعة احادیث المهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ج 4، ص 53.)

حدیث امام علی( ع) در توصیف امام مهدى (ع)

امام علی علیه السلام در توصیف امام مهدى علیه السّلام فرمودند:

فلا یترک عبدا مسلما الا اشتراه و اعتقه و لا غارما الا قضى دینه و لا مظلمة لاحد من الناس الا ردها و لا یقتل قتیل الا قضى عنه دینه و الحق عیاله فى العطاء.

هیچ برده مسلمانى باقى نمى ماند مگر آن که (حضرت مهدى علیه السلام) او را خریده و آزاد مى سازد و بدهکارى نیست مگر آن که وام او را بپردازد. ستمى بر کسى نمى رود مگر آن که داد او را بستاند. کسى کشته نمى شود مگر این که قرض او ادا مى کند و خانواده اش را تحت پوشش کمک‌هاى خویش قرار مى دهد.

(الامام المهدى، ص 631)

حدیث امام مهدی (ع) درمورد دور کردن بلا از شیعیان

امام مهدی علیه السّلام فرمودند:

أنَا خاتَمُ الاَوْصِیاءِ وَ بى یَدْفَعُ اللّه ُ البَلاءَ عَنْ أهْلى وَ شیعَتى؛

من خاتم اوصیا هستم و خداوند به واسطه من، بلا را از خانواده و شیعیانم بر طرف مى کند.

(بحارالأنوار ، ج 52 ، ص 30)

حدیث امام باقر(ع) در مورد ظهور

امام باقر علیه السّلام فرمودند:


الْقائِمُ مِنّا مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ مُؤَیَّدٌ بِالنَّصْرِ تُطْوی لَهُ الْأَرْضُ وَ تَظْهَرُ لَهُ الْکنُوزُ وَ یَبْلُغُ سُلْطانُهُ الْمَشْرِقَ وَالْمَغْرِبَ وَیُظْهِرُ بِهِ اللهُ دِینَهُ کلَّهُ وَلُوْ کرِهَ الْمُشْرِکونَ فَلا یَبْقی عَلی وَجْهِ الْأَرْضِ خَرابٌ إِلاّ عُمِّرَ.

قائم ما بر اثر رعب و ترسی که در دلهای مخالفان ایجاد می شود، پیروز می گردد، زمین در اختیار او قرار می گیرد، همه گنجینه های نهفته در دل زمین برای او ظاهر می شوند، قدرت حکومت او شرق و غرب عالم را فرا می گیرد و دین خدا بوسیلة او به همگان عرضه می شود. گرچه کفار را ناخوش آید. و در سطح زمین خرابه ای باقی نمی ماند، جز آنکه به آبادانی تبدیل گردد.

( المحجة البیضاء، ج 4، ص 341 )