چهار چیز برای چهار مقصد دیگر آفریده شده اند ( از نظر امام علی(ع) )

امام علی (ع) :

چهار چیز برای چهار مقصد دیگر آفریده شده اند :

1.مال برای خرج کردن در احتیاجات زندگی نه برای نگهداری.

2.علم برای عمل کردن به آن نه جدال و کشمکش و بحث.
3.انسان برای بندگی و اطاعت از خدا نه خوشگذرانی و معصیت
4.دنیا برای جمع آوری توشه آخرت نه غفلت از اخرت و آباد ساختن دنیا.      
نصایح صفحه 179

امام علی علیه السلام شجاع‌ترین صحابه

امام علی علیه السلام شجاع‌ترین صحابه

استادان علی جندی، و محمّد ابوالفضل ابراهیم، و محمّد یوسف محجوب در کتاب خود «سجع الحمام فی حکم الامام» می‌نویسند:

«او سیّد مجاهدین بود و در این امر منازعی نداشت. و در مقام او همین بس که در جنگ بدر - بزرگ‌ترین جنگی که در آن رسول خداصلی الله علیه وآله حضور داشت - هفتاد نفر از مشرکان کشته شدند، که نصف آن‌ها را علی‌علیه السلام و بقیه را مسلمانان و ملائکه کشتند. او کسی بود که در جنگ‌ها زحمات زیادی را متحمل شد. وی پیش‌تاز مبارزان در روز بدر بود. و از جمله کسانی بود که در جنگ احد و حنین ثابت قدم ماند. او فاتح و شجاع خیبر و قاتل عَمر بن عبدوَدّ سواره خندق و مرحب یهودی بود».(سجع الحمام فی حکم الامام، ص 18.)

عباس محمود عقّاد می‌نویسد، «مشهور است که علی با کسی تن به تن نشد مگر آن که او را به زمین زد. و با کسی مبارزه نکرد مگر آن که او را به قتل رسانید».(عبقریة الامام علی، ص 15.)

دکتر محمّد عبده یمانی در توصیف امام علی‌علیه السلام می‌نویسد: «او شجاع و پیش تازی بود که برای سلامتی و حفظ رسول خداصلی الله علیه وآله در روز هجرت، جانش را در طبق اخلاص گذاشت؛ آن هنگامی که به جای پیامبرصلی الله علیه وآله در بستر او خوابید...».(علّموا اولادکم محبة آل بیت)‌

امام علی‌علیه السلام داناترین صحابه‌

امام علی‌علیه السلام داناترین صحابه‌

امام علی‌علیه السلام داناترین اهل زمان خود بود و این مطلب را از جهاتی می‌توان به اثبات رساند:

الف - تصریح پیامبرصلی الله علیه وآله

پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: «أعلم امّتی من بعدی علی بن ابی طالب»؛(مناقب خوارزمی، ص 40.)
 «أعلم امّت بعد از من علی بن ابی طالب است»


ترمذی از رسول خداصلی الله علیه وآله نقل کرده که فرمود: «انا دارالحکمة و علیّ بابها»؛(صحیح ترمذی، ج 5، ص 637.)
«من شهر حکمت و علی دروازه آن است.»


پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: «انا مدینة العلم و علیّ بابها، فمن اراد العلم فلیأت الباب»؛(المستدرک علی الصحیحین، ج 3، ص 127.) «من شهر علمم و علی درب آن است، پس هر کس طالب علم من است باید از درب آن وارد شود.»


احمد بن حنبل از پیامبرصلی الله علیه وآله نقل کرده که به فاطمه‌علیه السلام فرمود: «الا ترضین انّی زوجتک اقدم امّتی سلماً و اکثرهم علماً و اعظمهم حلماً»؛(مسند احمد، ج 5، ص 26 ؛ مجمع الزوائد، ج 5، ص 101.)
«آیا راضی نمی‌شوی که من تو را به کسی تزویج کنم که اولین مسلمان است و علمش از همه بیشتر و حلمش از همه عظیم‌تر است.»


ب - اعتراف صحابه به اعلمیّت امام علی‌علیه السلام
عایشه می‌گوید: «علی اعلم مردم به سنت است».(تاریخ ابن عساکر، ج 5، ص 62 ؛ اسدالغابة، ج 4، ص 22.)


ابن عباس می‌گوید: «عمر در خطبه‌ای که ایراد کرد، گفت: علی در قضاوت بی‌مانند است».(تاریخ ابن عساکر، ج 3، ص 36 ؛ مسند احمد، ج 5، ص 113 ؛ طبقات ابن سعد، ج2، ص102)


امام حسن‌علیه السلام بعد از شهادت پدرش امام علی‌علیه السلام فرمود: «همانا روز گذشته از میان شما شخصی رفت که سابقین و لاحقین به علم او نرسیدند».(مسند احمد، ج 1، ص 328 و...)


عباس محمود عقاد می‌نویسد: «امّا در قضاوت و فقه: مشهور آن است که حضرت علی‌علیه السلام در قضاوت و فقه و شریعت پیش تاز بود و بر دیگران سابق... هر گاه بر عمر بن خطاب مسئله دشواری پیش می‌آمد، می‌گفت: این قضیه‌ای است که خدا کند برای حلّ آن ابوالحسن به فریاد ما برسد».(عبقریة الامام علی، ص 195.)


ج - رجوع جمیع علوم به امام علی‌علیه السلام
ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه می‌نویسد: «مبادی جمیع علوم به او باز می‌گردد. او کسی است که قواعد دین را مرتب و احکام شریعت را تبیین کرده است. او کسی است که مباحث علوم عقلی و نقلی را تقریر نموده است».(شرح ابن ابی الحدید، ج 1، ص 17.)

امام علی (ع) محبوب‌ترین خلق به سوی خداوند

امام علی (ع) محبوب‌ترین خلق به سوی خداوند

ترمذی به سندش از انس بن مالک نقل کرده که فرمود: نزد رسول خداصلی الله علیه وآله پرنده‌ای بریان شده قرار داشت، پیامبرصلی الله علیه وآله عرض کرد: بار خدایا محبوب‌ترین خلقت را به سوی من بفرست تا با من از این پرنده میل نماید، در این هنگام علی آمد و با پیامبرصلی الله علیه وآله تناول نمود.

(صحیح ترمذی، ج 5، ص 595.)

استاد احمد حسن باقوری می‌نویسد: «اگر کسی از تو سؤال کند که به چه دلیل مردم علی را دوست می‌دارند؟ بر توست که در جواب او بگویی: بدان جهت است که خدا علی‌علیه السلام را دوست می‌دارد»

.(علی امام الأئمة، ص 107.)

امام علی (ع) برادر پیامبر(ص)

امام علی (ع) برادر پیامبر(ص)

حاکم نیشابوری از عبداللَّه بن عمر روایت کرده است: پیامبرصلی الله علیه وآله بین اصحاب خود عقد اخوّت بست: ابوبکر را برادر عمر، طلحه را برادر زبیر و عثمان را برادر عبداللَّه بن عوف قرار داد. علی‌علیه السلام عرض کرد: ای رسول خدا! بین اصحابت عقد اخوت بستی، پس برادر من کیست؟ پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: تو برادر منی در دنیا و آخرت

.(المستدرک علی الصحیحین، ج 3، ص 14 و...)

استاد توفیق ابو علم - وکیل اول وزارت دادگستری مصر - می‌نویسد: «این عمل پیامبر دلالت بر برتری امام علی‌علیه السلام بر جمیع صحابه دارد، و نیز دلالت دارد بر این که غیر از علی‌علیه السلام کسی دیگر کفو و همتای رسول خداصلی الله علیه وآله نیست»

.(الامام علی بن ابی طالب، ص 43.)

استاد خالد محمّد خالد مصری می‌نویسد: «چه می‌گویید در حق شخصی که رسول خداصلی الله علیه وآله او را از بین اصحابش انتخاب نمود تا آن که در روز عقد اخوّت او را برادر خود برگزید. چه بسیار ابعاد و اعماق ایمان آن حضرت گسترده بود، که پیامبرصلی الله علیه وآله او را بر سایر صحابه مقدم داشته و به عنوان برادر برگزیده است».

(فی رحاب علی)

استاد عبدالکریم خطیب مصری می‌نویسد: «این اخوت و برادری را که پیامبرصلی الله علیه وآله تنها به علی‌علیه السلام مرحمت نمود بی جهت نبود، بلکه به امر خداوند و به جهت فضل او بوده است»

.(علی بن ابی طالب‌علیه السلام بقیة النبوة و خاتم الخلافة، ص 110.)

روایتی از حضرت علی(ع)درباره ابوذر

ﺭﻭﺯﯼ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ ‏( ﻉ ‏) ﻧﺰﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﺑﻮﺫﺭ ﻏﻔﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﮐﻨﺪ .
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﭼﻄﻮﺭ ؟
ﻣﻮﻻ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺁﻥ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﺟﻬﺖ ﺑﯿﻌﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺍﺑﻮﺫﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﭼﻬﺎﺭ ﮐﯿﺴﻪ ﯼ ﺍﺷﺮﻓﯽ ﺑﻪ ﺍﺑﻮﺫﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺑﯿﻌﺖ ﮐﻨﺪ .
ﺍﺑﻮﺫﺭ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﺷﻤﺎ ﺩﻭ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮﺩﯾﺪ; ﺍﻭﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﯾﺪ ﻣﻦ ﻋﻠﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ ﻭ ﺁﻣﺪﯾﺪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﺨﺮﯾﺪ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺑﯽ
ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻫﺎ ﺁﯾﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﻋﻠﯽ ﭼﻬﺎﺭ ﮐﯿﺴﻪ ﺍﺷﺮﻓﯽ ﺍﺳﺖ؟
ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﮐﯿﺴﻪ ﺍﺷﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﻣﻦ ﻋﻠﯽ ﻓﺮﻭﺵ ﺷﻮﻡ؟
ﺗﻤﺎﻡ ﺛﺮﻭﺕ ﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﺎﺭ ﻣﻮﯼ ﻋﻠﯽ ﻋﻮﺽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ .
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﺏ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺖ .
ﻣﻮﻻ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ﺑﻪ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﻋﻠﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﺳﺖ ﻗﺴﻢ ﺁﻥ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺍﺑﻮﺫﺭ ﺩﺭﺏ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻋﺜﻤﺎن ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺖ ﺳﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﻫﯿﭻ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺷﮑﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ . . .
ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭ ﻟﻘﻤﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ؛ ✖️ﻋﻠﯽ ﻓﺮﻭﺷﯽ✖️ ﻧﮑﻨﯿﻢ . . .

روایتی از امام علی درمورد کارهای بیهوده

علی علیه السلام هنگامی که به سوی کوفه می آمد وارد شهر انبار شد که مردمش ایرانی بودند.

کدخدایان و کشاورزان ایرانی خرسند بودند که خلیفه ی محبوبشان از شهر آنها عبور می کند، به استقبالش شتافتند. هنگامی که مرکب علی به راه افتاد آنها در جلو مرکب علی علیه السلام شروع کردند به دویدن. علی آنها را طلبید و پرسید: «چرا می دوید، این چه کاری است که می کنید؟ ! » .

- این یک نوعی احترام است که ما نسبت به امرا و افراد مورد احترام خود می کنیم. این، سنت و یک نوع ادبی است که در میان ما معمول بوده است.

- این کار شما را در دنیا به رنج می اندازد و در آخرت به شقاوت می کشاند.

همیشه از این گونه کارها که شما را پست و خوار می کند خودداری کنید. بعلاوه این کارها چه فایده ای به حال آن افراد دارد [1]؟

[1] . نهج البلاغه ، کلمات قصار، شماره ی 37.

حدیث امام علی درمورد فراموشی عمدی قرآن

امام علی علیه السّلام فرمودند:

ألا و من تعلم القرآن ثم نسیه متعمداً لقی الله یوم القیامة مغلولاً یسلط الله علیه بکل آیه نسیها حیّه تکون قرینتة الی النار الا أن یغفر له.

همانا کسی که قرآن را یاد بگیرد و آن را از روی عمد فراموش کند، خدا را ملاقات می کند در حالی که خدا مسلط می کند بر او به ازای هر آیه که فراموش کرده، ماری که قرین آتش باشد مگر اینکه برای کارش (فراموشی عمدی قرآن) طلب بخشش کند.
(بحار الأنوار، ج 89، ص 187)

حدیث امام علی درمورد نقل خبر

امام على علیه السّلام:

اعقِلوا الخَبَرَ إذا سَمِعتُموهُ عَقلَ رِعایَةٍ لا عَقلَ رِوایَةٍ؛ فإنَّ رُواةَ العِلمِ کَثیرٌ ورُعاتَهُ قَلیلٌ؛

هر گاه خبرى را شنیدید ، در اندیشه به کار بستن آن باشید ، نه به فکر نقل کردنش ؛ زیرا بازگو کنندگان دانش بسیارند و به کار برندگان آن اندک .

(نهج البلاغة : الحکمة 98 منتخب میزان الحکمه : 404)

حدیث امام علی درمورد مرم

امام علی علیه السّلام:

روزگاری بر مردم فرارسد که از قرآن جز «نشانی» نمانَد و از اسلام جز «نامی». در آن روز مسجدها از نظر بنا، آباد و از نظر هدایت، ویران خواهد بود و نمازگزاران و سازندگان آن بدترین مردم روی زمین اند. از ایشان فتنه و فساد آید و لانه گناه و پلشتی باشند. آن که خواهد از شرّشان کناره گزیند بدان در اندازندش، و آن که خواهد از آنان فاصله گیرد و پیرویشان نکند بکشانندش. خدای سبحان در باره آنان فرماید: به خداییم سوگند، بر آنان فتنه و بلایی فرستم که بردباران هم در آن حیران بمانند، و این حتمی است. از خداوند خواستاریم که از لغزشها و غفلتهامان درگذرد.

(نهج البلاغه، حکمت 361)