اسلام

تشیع

اسلام

تشیع

حدیث حضرت محمد(ص)درمورد مساجد

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله:

یا اباذَرٍّ: إن الله تعالی یُعطیکَ ما دُمتَ جالِساً فی المَسجِدِ بِکُلِّ نَفسٍ تَنَفَّستَ دَرَجَهً فی الجَنَّه وَ تُصَلّی علیک الملائکهُ وَ تُکتَبُ لَکَ بِکُلِّ نَفسٍ تَنَفَّستَ فیه عَشرُ حسَناتٍ وَ تُمحَی عنکَ عَشرُ سَیئاتٍ؛

ای اباذر! تا زمانی که در مسجد نشسته ای خدای تعالی به تعداد هر نفسی که می کشی، یک درجه در بهشت به تو می دهد و فرشتگان بر تو درود می فرستند و برای هر نفسی که در مسجد می کشی، ده حسنه برایت نوشته می شود و ده گناه از تو پاک می شود.»

(بحارالانوار/ ج 74/ ص 86)

حدیث امام صادق(ع) درمورد مساجد

امام صادق علیه السلام فرمودند:

عَلَیْکُمْ بِإتْیانِ الْمَساجِدِ، فَإنَّها بُیُوتُ اللّهِ فِى الارْضِ، و مَنْ اتاها مُتَطِّهِرا طَهَّرَهُ اللّهُ مِنْ ذُنُوبِهِ، وَ کَتَبَ مِنْ زُوّارِهِ؛

بر شما باد به دخول در مساجد، چون که آن ها خانه خداوند بر روى زمین است ؛ و هر کسى که با طهارت وارد آن شود خداوند متعال او را از گناهان تطهیر مى نماید و در زمره زیارت کنندگانش محسوب مى شوند.


(وسائل الشیعة : ج 1 ص 380 ح 2)

حدیث امام حسن عسکری (ع) درمورد اندیشه کردن در امر خدا

امام حسن عسکری (ع)


لیست العبادة کثرة الصیام و الصلاة ، و إنما العبادة کثرة التفکر فی أمر الله


عبادت پر روزه گرفتن و پر نماز خواندن نیست ، عبادت پر اندیشه کردن در امر خداست.

حدیث امام صادق(ع) درمورد کسانی که گناهان مردم را جستجو می کنند

امام صادق (ع)

اِذا رأَیتمُ العَبدَ مُتفُقَّداً لِذُنوبِ النّاس ناسیا لِذنوبه فَاعلُمو اَنَّهُ مُکِرَ بهِ


هرگاه دیدی که بنده ای گناهان مردمان را جستجو می کند و گناهان خویش را فراموش کرده است بدانید که او فریب شیطان را خورده است.

استغفارشبانه از حضرت علی بندبیست و چهارم


استغفارشبانه از حضرت علی بندبیست و چهارم


۲۴- اللَّهُمَّ وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ اسْتَوْجَبْتُ مِنْکَ بِهِ رَدَّ الدُّعَاءِ وَ حِرْمَانَ الْإِجَابَةِ وَ خَیْبَةَ الطَّمَعِ وَ انْفِسَاخَ الرَّجَاءِ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهُ لِی یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ.

بند ۲۴: بار خدایا ! از تو آمرزش میطلبم برای هر گناهی که به واسطه ی آن مستحق رد شدن دعا و محرومیت از اجابت و نا امیدی از طمع و گسستن آرزو شده ام؛ پس بر محمد و آل محمد درود فرست و این گونه گناهم را بیمرز ای بهترین آمرزندگان!

حدیث حضرت محمد(ص)درمورد عدالت حضرت مهدی(ع)

پیامبراکرم صلّى ‏الله ‏علیه‏ و‏ آله فرمودند:

اِنَّ عَلىَّ بْنَ اَبى طالبٍ اِمامُ اُمَّتى ... وَ مِنْ وُلْدِهِ الْقائِمُ الْمُنْتَظَرُ الَّذى یَمْلأُ اللّهُ بِهِ الاَْرْضَ عَدْلاً وَ قِسْطا کَما مُلِئَتْ جَوْرا وَ ظُلْما.

براستى که على بن ابى طالب علیه ‏السلام امام امت من است ... و قائم از نسل اوست. آن کس که زمین را از عدالت و مساوات لبریز مى‏کند، آن گونه که از ستم و بیداد لبریز گشته باشد.

(کشف الغمة، ج 3، ص 328)

حدیث حضرت محمد(ص)درمورد گرفتن حق مردم توصت امام مهدی (ع)

پیامبراکرم صلّى ‏الله ‏علیه‏ و‏ آله فرمودند:

یَبْلُغُ مِنْ رَدِّ الْمَهْدِىِّ الْمَظالِمَ حَتّى لَوْ کانَ تَحْتَ ضِرْسِ‏اِنْسانٍ شَى‏ءٌ اِنْتَزَعَهُ حَتّى یَرُدَّهُ.

کار (امام) مهدى علیه ‏السلام درباز پس گرفتن حقوق بدانجا رسد که اگر در بُنِ دندان انسانى حق فردى دیگر نهاده باشد، آن را بازپس گرفته و (به صاحب حق) بر مى‏ گرداند.

(موسوعة احادیث الامام المهدى، ج 1، ص 221)

حدیث امام صادق(ع) درمورد ظهور

امام صادق علیه ‏السلام فرمودند:

یُفَرِّقُ الْمَهْدِىُّ اَصْحابَهُ فى جَمیعِ الْبُلْدانِ وَ یَأْمُرُهُمْ بِالْعَدْلِ وَ الاِْحْسانِ وَ یَجْعَلُهُمْ حُکّامَا فى الاَْقالیمِ وَ یَأْمُرُهُمْ بِعِمْرانِ الْمُدُنِ.

مهدى(علیه السلام) اصحاب خویش را در تمامى شهرها مى‏پراکند و آنان را به عدالت و احسان فرمان مى‏دهد، آنان را حاکمان مناطق مختلف قرار داده به آنان دستور مى‏دهد که به آبادانى و سازندگى شهرها بپردازند.

(یوم الخلاص، ص 395)

امام علی(ع)درباره صفات حضرت مهدى(ع)

امام علی علیه ‏السلام درباره صفات حضرت مهدى علیه ‏السلام فرمودند:

اَوْسَعُکُمْ کَهْفا وَ اَکْثَرُکُمْ عِلْما وَ اَوْصَلُکُمْ رَحِما ... شَوْقا اِلى رُؤْیَتِهِ.

پناه دهى او از همه شما گسترده‌‏تر و دانشش از همه شما بیشتر و رسیدگى به خویشانش از همه شما فزونتر است ... چقدر مشتاق دیدن اویم!

(بحارالانوار، ج 51، ص 115، روایت 24)

حدیث امام مهدی (ع) درمورد اشکار شدن حق و ریشه کن شدن باطل

امام مهدی علیه السّلام فرمودند:


وَ إذا أذِنَ اللّه ُ لَنا فى الْقَوْلِ ظَهَرَ الْحَقُّ وَ اضْمَحَلَّ الْباطِلُ وَانْحَسَرَ عَنْکُمْ وَاِلىَ اللّه ِ أرْغَبُ فى الْکِفایَةِ وَ جَمیلِ الصُّنْعِ وَ الْوِلایَةِ… ؛

و هنگامى که به ما اجازه سخن داده شود، حق آشکار وباطل ریشه کن و از شما دور خواهد شد، از خدا مى خواهم که این مهمّ را به نحو احسن و در حد کفایت و با ولایت ما انجام دهد.

(بحارالانوار، ج 53 ص 196)